Kapitujt
Isaia: 1. Kundër popullit mosmirënjohës
11 Vegimi i Isaisë, birit të Amosit, që e pa në lidhje me Judën e Jerusalemin në ditët e Ozisë, Joatamit, Akazit e Ezekisë, mbretërve të Judës.
Kundër popullit mosmirënjohës
2 Dëgjoni, o qiej, dëgjo, o tokë,
sepse Zoti po flet:
“Fëmijët i rrita, i burrërova,
por ata më përbuzën.
3 Kau e njeh të zotin
edhe gomari grazhdin e pronarit të vet,
kurse Izraeli nuk njeh,
populli im nuk merr vesh.”
Ndëshkimi i Judesë
4 Vaj, për popullin mëkatar,
për kombin e ngarkuar me faje,
për farën e keqe, për bijtë e prishur!
E përbuzën Zotin,
hyjshmuan Shenjtin e Izraelit,
atij ia kthyen shpinën!
5 Po ku t’ju godas më,
që vazhdoni të grumbulloni trathtitë?
Çdo kokë është e sëmurë,
çdo zemër e molisur!
6 Prej shputës së këmbës deri në majë të kresë
në të vend të shëndoshë nuk ka:
por lëndime të mbetura, plagë të çelura,
as të spastruara,
as të mbështjella, as me vaj të lyera.
7 Toka juaj e shkretuar,
qytetet tuaja të shkrumbuara me zjarr!
Arat tuaja ndër sy jua hanë të huajt
e shkretohet si në shkretim të armikut.
8 Bija e Sionit ka mbetur
porsi kasollja në vresht,
porsi kacafiku në bostan,
porsi qyteti i rrethuar.
9 Sikur Zoti i Ushtrive
të mos na e kishte ruajtur farën,
do të kishim qenë tashmë porsi Sodoma,
Gomorrës do t’i kishim përngjarë!
Kundër hipokrizisë fetare
10 Dëgjojeni fjalën e Zotit,
o prijës të Sodomës!
Dëgjoje urdhrin e Hyjit tonë,
o populli i Gomorrës!
11 “Ç’më duhen flitë tuaja të panumërta?”
‑ thotë Zoti. ‑
“Jam ngopur me fli shkrumbimi deshësh,
me dhjamë bagëtish të majura;
e gjak demash,
qengjash e cjepsh nuk dua!
12 Kur donit të dilni përpara meje,
kush i kërkoi këto prej duarve tuaja
që të shëtitni nëpër tremet e mia?
13 Pushoni së më sjelluri fli të padobi;
inat e kam kemin.
Hëna e re, e shtuna dhe tubimet...
s’duroj dot paudhëri e festime bashkë!
14 Hënat e reja e festimet tuaja
i urren shpirti im,
u bënë barrë e rëndë për mua,
s’mund t’i duroj më!
15 Kur i shtrini duart tuaja në lutje,
unë i largoj sytë e mi prej jush;
edhe nëse i shumoni lutjet tuaja,
unë nuk ju dëgjoj.
Duart tuaja pikojnë gjak.
16 Lahuni, pastrohuni,
Hiqeni fajësinë tuaj prej syve të mi,
pushoni të bëni keq!
17 Mësoni të bëni vepra të mira:
kërkojeni drejtësinë,
ndihmoni të shtypurit,
jepini të drejtën bonjakut,
mbrojeni të vejën!
18 “Atëherë, ejani të pleqërohemi”
‑ thotë Zoti.
Edhe në qofshin mëkatet tuaja kuq si gjaku,
do të bëhen bardhë si bora
edhe në qofshin të kuqe si purpuri,
do të bëhen porsi leshi.
19 Nëse doni të më dëgjoni,
do t’i gëzoni frytet e tokës;
20 nëse s’do të doni e do të më ngacmoni të hidhërohem,
shpata do t’ju përpijë!”
Kështu ka thënë goja e Zotit.
Vajtim mbi Jerusalemin
21 Po si kështu u bë lavire
qyteza besnike, plot mirësi!
Në të banonte drejtësia,
kurse tani ‑ vrasësit!
22 Argjendi yt është shndërruar në zgjyrë,
vera jote është përzier me ujë.
23 Princat e tu të pabesë,
shokë me braca,
të gjithë dhuratat po lakmojnë,
se ç’po vrapojnë pas interesit.
S’i japin të drejtën bonjakut,
padia e vejushës as s’del para tyre.
24 Prandaj kështu thotë Zoti,
Hyji i Ushtrive, i Fuqishmi i Izraelit:
“Ehu, se ç’do të kënaqem mbi kundërshtarët e mi,
se ç’do të hakmerrem mbi armiqtë e mi!
25 Do ta kthej dorën time kundër teje,
me fi do ta pastroj zgjyrën tënde,
krejtësisht prej teje plumbin do ta zhduk!
26 Do t’i kthej gjykatësit e tu si dikur,
këshilltarët e tu si në kohë të lashta,
e atëherë do të quhesh Qyteti i drejtësisë,
Qyteza besnike!”
27 Sioni do të shpërblehet në saje të drejtësisë
e të kthyerit e tij në saje të së drejtës.
28 Së bashku do të sharrojnë të paudhët e mëkatarët,
do të zhduken ata që e lanë Zotin.
Kundër lëndëve të shenjta
29 Do të turpëroheni për terebentinat
që tani i mbani për të shenjtë,
do të skuqeni për shpifjet
që ju vetë i zgjodhët,
30 Sepse, do të bëheni porsi lisi që iu thanë gjethet,
dhe porsi prozhmi që pa ujë ka mbetur.
31 I forti do të bëhet li,
kurse shkëndijë vepra e tij,
të dyja së bashku do të digjen,
e askush nuk do t’i fikë.
Kapitujt