Kapitujt

Kantiku i Kantikëve: 4. I fejuari

¹ Sa e bukur je, mikesha ime,

sa e hijshme:

sytë e tu sy pëllumbeshe,

kur shikon n’për velin tënd!

Flokët e tu si tufa e dhive

kur zbret shpatit të Galaadit!

² Dhëmbët e tu si grigja e qethur

që posa doli nga larja,

dy nga dy të gjitha rreshtuar

e asnjëra e vetmuar!

³ Kordele e kuqe buza jote,

ëmbëlsirë derdh goja jote,

bulë shege mollëzat e tua,

më duken nëpër velin tënd.

⁴ Qafa jote kullë e Davidit

e ndërtuar si fortesë:

një mijë shqyta varen në të,

gjithfarë armësh për trima të fortë.

⁵ Parzmat tua dy drerë të rinj,

binjakë drenushe

që kullotin nëpër lila!

⁶ Para se dita të mbarojë,

para se hijet të shpejtojnë,

dua të dal në malin e mirrës,

do të ngjitem në kodrën e kemit.

⁷ Krejt e bukur je, mikesha ime,

kurrfarë njolle s’ka në ty!

⁸ Eja nga Libani, o nuse,

eja nga Libani e hyr!

Kundro nga maja e Amanës,

e Sanirit dhe e Hermonit,

nga shpellat e luanëve,

nga malet e leopardëve.

⁹ Ma plagose zemrën, motra ime,

nusezo, zemrën më plagose

me një shikim të syve të tu,

me një perlë të gjerdanit tënd.

¹⁰ Sa të këndshme miklimet tua,

motra ime, nusezo,

përkdheljet tua më të ëmbla se vera,

era e vajrave të tu

më e erëndshme se çdo erë e mirë!

¹¹ Hoje mjalti buzët e tua, o nuse,

mjaltë e qumësht nën gjuhën tënde;

petkat tua erë të mirë përhapin,

porsi era e Libanit.

¹² Kopsht i kyçur më je, o nuse, motra ime,

kopsht i kyçur, krua i vulosur;

¹³ pinjollët e tu pemore shegash,

plot me fruta tejet të shijshme

kënaje edhe të nardit.

¹⁴ Ka nard e ka safran,

kanellë edhe cinamom,

me gjithfarë druje erëzuese,

ka mirrë e ka aloè

me gjithë erërat e dorës së parë!

¹⁵ Burim kopshtesh,

pus uji të gjallë

që me vrull rrjedh prej Libanit.

E fejuara

¹⁶ Çohu, o veri,

fryj shirok,

fryj përmbi pemoren time,

të përhapen erërat e saj,

Kapitujt