Kapitujt

Predikuesi: 7. Hyrje

¹ Më i mirë është zëri i mirë se erërat e çmueshme,

dhe dita e vdekjes se dita e lindjes .

² Më mirë është të shkohet në shtëpi ku është vajtimi

se në shtëpinë e gostisë:

sepse atje është fundi i çdo njeriu

dhe i gjalli le ta ketë gjithherë para sysh.

³ Më i mirë është trishtimi se të qeshurit,

sepse në fytyrën e trishtuar zemra mund të jetë e lume.

⁴ Zemra e të urtëve është në shtëpinë e vajtimit,

kurse zemra e të marrëve në shtëpinë e gëzimit.

⁵ Më mirë është të qortojë i urti

se të gëzohesh nga kënga e të marrëve,

⁶ sepse porsi krizma e ashklave që digjen nën kusi

është qeshja e të marrit,

sepse edhe kjo është kotësi

⁷ që shtypja edhe të mençurin e bën të marrë

dhe dhuratat e çmendin zemrën e njeriut.

Shpagimi për vepra

⁸ “Më i mirë është mbarimi i punës se fillimi, më i mirë është i durueshmi se dhunëtari”.

⁹ Mos ji i shpejtë për t’u zemëruar sepse zemërimi banon në gji të të marrit.

¹⁰ Mos thuaj: “Ç’të thotë mendja cili është shkaku që kohët e mëparshme kanë qenë më të mira se ç’janë tani?”, sepse nuk pyet kështu pse je i urtë.

¹¹ E mirë është urtia bashkë me pasuri dhe u vlen atyre që e shohin diellin.

¹² Siç mbron urtia ashtu mbron edhe paraja; e përparësia e urtisë qëndron në këtë se e shpëton pronarin e vet.

¹³ Vëzhgoj veprat e Hyjit: askush s’mund ta ndreqë atë që ai e ka bërë të shtrembër.

¹⁴ Në ditë të mirë gëzoj të mirat, kurse në ditë të keqe mendo: Hyji e ka krijuar si njërën ashtu edhe tjetrën që njeriu të mos zbulojë asgjë në lidhje me të ardhmen.

¹⁵ Gjithçka pashë në këtë jetën e kotësisë sime:

i drejti humbet megjithëse i drejtë,

jeton gjatë i mbrapshti edhe pse i mbrapshtë.

¹⁶ Mos ji tepër i drejtë,

as i mençur më tepër se duhet!

Pse ta vrasësh vetveten?

¹⁷ Mos bëj tepër keq

dhe mos ji i patenzonë!

Përse do të vdesësh para kohës?

¹⁸ Mirë është ta mbash njërën, por as prej tjetrës mos e hiq dorën, sepse ai që e dron Hyjin i del mbarë në të gjitha këto.

¹⁹ Urtia e bën të urtin më të fortë se dhjetë prijës të fortesës. ²⁰ Nuk ka mbi tokë njeri të drejtë që, duke bërë mirë, kurrë të mos mëkatojë.

²¹ Por edhe kaq: mos u vër vesh të gjitha fjalëve që fliten, se ndoshta dëgjon edhe se të ka nëmur edhe shërbëtori yt, ²² sepse e di edhe ndërgjegjja jote se edhe ti sa herë i ke mallkuar të tjerët.

²³ Të gjitha këto i kam shqyrtuar me urti e kam arritur në këtë përfundim: “Dua të bëhem i urtë!”, ²⁴ por urtia po rri larg meje edhe më shumë. Çka ka qenë është larg e thellësia është e madhe! Kush do të mund ta gjejë atë?

²⁵ U përvesha edhe një herë me gjithë shpirt për të njohur gjithçka, për ta shqyrtuar e kërkuar urtinë e psehin, për të njohur se paudhësia është marrëzirë, gabim dhe paurtësi.

²⁶ Gjej se më e hidhur se vdekja është gruaja: është lak gjuetarësh, zemra e saj është rrjetë e duart e saja zinxhirë. Kush i pëlqen Hyjit i ikën asaj, kurse mëkatari zihet prej saj.

²⁷ Ja, pra, çfarë gjeta, thotë Kishtari,

duke peshuar një nga një të gjitha gjërat

për t’ua gjetur psehin.

²⁸ Çka ende kërkoj e s’mund ta gjej është kjo:

Ndër një mijë gjeta vetëm një burrë,

por një grua ndër të gjitha nuk e gjeta.

²⁹ Ja, hetova vetëm kaq:

Hyji e krijoi njeriun të drejtë,

por janë njerëzit që kërkojnë arsyetime të pakufishme.

Kapitujt