Kapitujt
Predikuesi: 1. Hyrje
11 Fjalët e Kishtarit, të birit të Davidit,
mbretit të Jerusalemit.
2 Kotësi mbi kotësi, thotë Kishtari,
kotësi mbi kotësi e gjithçka është kotësi!
3 Ç’fitesë ka njeriu prej të gjithë punës
që bën nën diell?
PJESA I
Parathënie
4 Një brezni kalon, një tjetër brezni vjen,
kurse toka mbetet gjithmonë e njëjta.
5 Dielli lind, dielli perëndon
e mezi ç’pret të mbërrijë në vendin e vet
nga prapë lind!
6 Era merr drejtimin e mesditës, kthehet në perëndim,
fryn duke u endur gjithkah në lëvizje
dhe kthehet në vorbullat e veta.
7 Të gjithë lumenjtë rrjedhin drejt detit e deti nuk mbushet,
dhe, në vendet nga dalin, atje lumenjtë kthehen
në rrjedhën e vet.
8 Gjithçka është e mërzitshme
dhe s’ka njeri që mund t’ia shtjellojë pse-në.
S’ngihet syri me të parë
as s’mbushet veshi me të dëgjuar.
9 Çka qe
është tani e do të jetë pastaj.
Çka ka qenë bërë
është tani e do të bëhet pastaj:
10 s’ka asgjë të re nën diell!
Nëse thuhet për një gjësend: “Ja, kjo është e re!”,
‑ ajo ishte shekuj me radhë para nesh!
11 S’ka kujtim për kohët e shkuara,
po gjithashtu s’do të ketë kujtim
as për gjërat që do të vijnë
tek ata që do të jenë pas tyre.
1. Jeta e Salomonit
12 Unë, Kishtari, isha mbret i Izraelit në Jerusalem,
13 dhe vendosa në shpirtin tim të kërkoj me anë të urtisë e të shqyrtoj gjithçka ndodh nën diell. Oh po, është kjo një detyrë tepër e mërzitshme që Hyji ua dha bijve të njerëzve që të merren me të! 14 I pashë të gjitha që ndodhin nën diell: dhe, ja, të gjitha janë kotësi e mundim i kotë!
15 Çka është e shtrembër, e drejtë nuk ka si të bëhet,
dhe çka s’është, s’ka si të numërohet!
16 Atëherë i thashë vetvetes: “Ja, unë ia dola ta madhëroj e ta bëj të përparojë urtia më tepër se të gjithë ata që kanë qenë para meje në Jerusalem”. 17 Atëherë u dhashë me ngulm për ta njohur urtinë e dijen, çmendurinë dhe marrëzirën, dhe gjeta se edhe në këtë gjë është mund i kotë i shpirtit, sepse:
18 në shumë urti ka shumë vuajtje
e kush e shton dijen, shton edhe dhimbjet.
Kapitujt