Kapitujt

Fjalët e urta: 26. Si shpendi kur merr fluturimin, porsi

¹ Si bora në verë dhe shiu në kohë të të korrave

ashtu i kanë hije nderimet të marrit.

² Si shpendi kur merr fluturimin, porsi

dallëndyshja kur fluturon,

kështu s’shkon në vend as nëma e paarsyeshme.

³ Frushkulli për kalë, ullari për gomar

dhe shkopi për shpinën e të marrëve.

⁴ Mos i përgjigj të çmendurit sipas çmendjes së tij

që edhe ti të mos bëhesh i ngjajshëm me të;

⁵ u përgjigj të çmendurit sipas çmendjes së tij

që të mos i duket vetja i urtë.

⁶ Ia pret vetes këmbët dhe dehet me turp

kush çon fjalë me anë të të marrit.

⁷ Si fyelli i ligshtë i këmbës së çalamanit,

ashtu është fjala e urtë në gojën e marranit.

⁸ Si ai që e fsheh një gur në grumbull

është ai që e nderon të marrin.

⁹ Gemb ferre në dorën e të dehurit

është fjala e urtë në gojën e të marrëve.

¹⁰ Si shigjetari që plagos gjithkënd

është ai që merr në punë të marrin e endacakun.

¹¹ Porsi qeni që kthehet në të vjellat e veta

është i marri që e përsërit marrëzinë e vet.

¹² A ke hasur njeriun që vetja i duket i urtë?

Më shumë mund të pritet prej një të marri se prej tij.

¹³ Përtaci thotë: “Luanesha në rrugë!

Luani në shesh”!

¹⁴ Dera sillet në thithin e vet

edhe përtaci në shtratin e vet.

¹⁵ E shtie përtaci dorën në pjatë,

por lodhet ta çojë deri te goja e vet.

¹⁶ Përtacit i duket vetja më i mençur

se shtatë pleqve që përgjigjen me urtësi.

¹⁷ Kap qenin për veshësh

ai që në kalim përzihet në grindje të tjetërkujt.

¹⁸ Porsi ai që del mendsh e gjuan

shigjeta e heshta për të vrarë,

¹⁹ është ai që e gënjen mikun e vet

e thotë: “Pse a s’desha të luaj?”

²⁰ Kur mungojnë drutë, fiket zjarri,

kështu edhe, kur dëbohet shpifësi,

pushojnë grindjet.

²¹ Porsi thëngjilli për prush e drutë për zjarr

i tillë është grindaveci për të ndezur grindje.

²² Fjalët e shpifësit janë porsi ëmbëlsira:

edhe ato arrinë deri në fund të barkut.

²³ Ndryshk argjendi stoli e enës prej dheut:

janë fjalët përkëdhelëse e zemra e keqe.

²⁴ Armiku të shtiret me fjalët e veta

kurse në zemrën e vet sendërgjon tradhti:

²⁵ kur ta zbusë zërin e vet, ruaj se i beson,

sepse shtatë neveri i fsheh në zemrën e vet;

²⁶ nëse me shtirje e mbulon urrejtjen,

zemra e tij e keqe do të zbulohet në mbledhje.

²⁷ Kush hap gropën në të do të bjerë,

e kush rrokullis gurin mbi të do të kthehet.

²⁸ Gjuha e rreme nuk e do të vërtetën,

goja përkëdhelëse përgatit rrënimin.

Kapitujt