Kapitujt

Nehemia: 13. Misioni i dytë i Nehemisë

¹Aso kohe Libri i Moisiut u lexua para popullit dhe në të u gjet e shkruar se amonët dhe moabët askurrë s’do të hyjnë në bashkësinë e Hyjit, ² sepse nuk u kishin dalë para bijve të Izraelit me bukë e me ujë dhe se e kishin marrë me vete Balaamin për t’i mallkuar izraelitët, por Hyji ynë e shndërroi mallkimin e tyre në bekim. ³ Kur e dëgjuan Ligjin, u përjashtuan nga Izraeli të gjithë të huajt.

Misioni i dytë i Nehemisë

⁴ Para kësaj, prifti Eliasib, që ishte mbikëqyerës i dhomave të Shtëpisë së Hyjit tonë dhe ishte i afërt me Tobinë, ⁵ ia kishte liruar këtij një dhomë të madhe, ku përpara ruheshin dhuratat, kemi, enët, të dhjetat e drithërave, të verës, të vajit, pjesët e levitëve, të këngëtarëve dhe pjesët që mblidheshin për priftërinjtë.

⁶ Aso kohe unë nuk isha në Jerusalem, sepse në vitin e tridhjetedytë të Artakserksit, mbretit të Babilonit, isha kthyer te mbreti; por pas pak kohe ia dola të nxjerr leje prej mbretit që të mund ⁷ të kthehesha në Jerusalem. E mora vesh të keqen që Eliasibi e kishte bërë për t’i bërë mirë Tobisë: i kishte lëshuar një dhomë në tremet e Shtëpisë së Hyjit. ⁸ U hidhërova aq shumë sa, i flaka jashtë orenditë e Tobisë nga thesari, ⁹ dhashë urdhër t’i pastrojnë dhomat dhe i ktheva në të enët e Shtëpisë së Hyjit, kushtet dhe kemin.

¹⁰ Mora gjithashtu vesh se levitëve nuk u ishin dhënë pjesët e tyre dhe se të gjithë levitët e këngëtarët që shërbenin, kishin ikur në arat e veta. ¹¹ Atëherë i qortova bujarët dhe thashë: “Pse nuk jeni kujdesur për Shtëpinë e Hyjit?” Pastaj i bashkova levitët dhe këngëtarët dhe i vendosa në vendet e tyre. ¹² Atëherë mbare Juda i solli të dhjetat e drithit, të verës dhe të vajit në depotë. ¹³ Për mbikëqyrjen e depove e caktova priftin Selemi, skribin Sadok dhe levitin Fadajë, e përveç tyre edhe Hananin, birin e Zakurit, dhe birin e Matatisë, sepse mbaheshin për njerëz besnikë. Këta e kishin për detyrë t’ua ndanin vëllezërve pjesët që u takonin.

¹⁴ Të bie ndër mend për mua, Hyji im, për këtë: mos i zhduk veprat e mia të mira që i bëra për Shtëpinë e Hyjit tim dhe për shërbesat në të!

¹⁵ Ato ditë pashë në Judë njerëz që shkelnin me këmbë në shtrydhësin e ullijve ditën e shtunë; të tjerët mbartnin dujë gruri, ngarkonin në gomarë verë, rrush, fiq e barrë të tjera, në mënyrë që t’i sillnin ditën e shtunë në Jerusalem. I qortova njerëzit që pikërisht atë ditë shitnin gjëra ushqimore. ¹⁶ Po ashtu edhe tirasit që jetonin në Jerusalem sillnin aty peshk dhe gjithfarë mallrash për t’ua shitur të shtunën çifutëve në Jerusalem. ¹⁷ I qortova rëndë bujarët e Judës dhe u thashë: “Ç’është kjo punë e keqe që po e bëni e po e prishni të shtunën? ¹⁸ A nuk kanë bërë kështu etërit tanë për çka dhe Hyji ynë na i solli të gjitha këto të zeza mbi ne e mbi këtë qytet? Ju po e rritni hidhërimin kundër Izraelit duke mos e shenjtëruar të shtunën!”

¹⁹ Dhe urdhërova gjithashtu që që në vigjilie të shtunës, kur bie terri në dyert e Jerusalemit, të mbyllen dhe të ndryhen e të mos hapen deri sa të kalonte e shtuna. Vura disa nga djelmoshat e mi në dyer që të mos futet kurrfarë barre ditën e shtunë. ²⁰ Kështu tregtarët dhe shitësit e mallrave të ndryshëm kaluan natën një herë a dy jashtë Jerusalemit. ²¹ Por u kam bërtitur dhe ua kam tërhequr vërejtjen: “Pse e kaloni natën përbri mureve? Nëse do ta përsëritni këtë gjë, do të vë dorë mbi ju.” Prej asaj dite nuk erdhën më të shtunën. ²² U urdhërova levitëve të pastrohen e të vijnë e t’i ruajnë dyert që të shenjtërohet dita e shtunë.

Edhe për këtë le të bie ndër mend për mua, Hyji im, dhe ki mëshirë për mua sipas mëshirës sate të madhe!

²³ Ato ditë pashë edhe se disa judenj ishin martuar me bija azotësh, amonësh e moabësh. ²⁴ Gjysma e fëmijëve të tyre fliste azotisht, ose me gjuhën e këtij ose atij populli e nuk dinin të flisnin çifutërisht. ²⁵ I qortova ashpër, i nëma, disa edhe i rraha, flokët ua shkula dhe i përbetova me Hyjin të mos i japin bijat e veta për bijtë e tyre dhe të mos marrin për djemtë e vet e për vete bijat e tyre. U thashë: ²⁶ “Vallë a nuk mëkatoi kësisoji edhe Salomoni, mbreti i Izraelit? S’kishte mbret tjetër aso kohe që mund të krahasohej me të! Ishte i dashur prej Hyjit të vet, prandaj Hyji e vuri mbret mbi mbarë Izraelin; por edhe këtë gratë e huaja e çuan në mëkat! ²⁷ A thua se për t’ua mbajtur krahun juve do të bëhemi pjesëtarë në këtë të keqe kaq të madhe e do të jemi të pabesë ndaj Hyjit tonë me marrjen e grave të huaja?”

²⁸ Njëri nga bijtë e Jojadës, të kryepriftit Eliasib, ishte dhëndër i Sanabalat Horonitit. Atë e dëbova prej meje.

²⁹ Hyji im, mos i qit në harresë këta njerëz, që e përdhosin priftërinë dhe besëlidhjen priftërore e levitike!

³⁰ Kështu i pastrova nga çdo element i huaj, përsëri i rivendosa shërbesat e priftërinjve dhe të levitëve, secilin në shërbimin e vet. ³¹ E rregullova edhe sjelljen e druve në ditët e caktuara dhe sjelljen e fryteve të para.

Kujtohu për mua, dhe për të mirën time, Hyji im!

Kapitujt