Kapitujt

Nehemia: 2. Vendimi për rindërtimin e mureve të Jerusalemit

¹ Në muajin e Nisanit të vitit njëzetë të mbretit Artakserks, kur ishte koha e pijes, e mora verën dhe ia ofrova mbretit. Kurrë më parë para tij nuk kisha qëndruar i trishtuar. ² Prandaj mbreti më pyeti: “Pse je i pikëlluar në fytyrë? E pra, s’më dukesh se je i sëmurë! S’është gjë tjetër, por një farë pikëllimi në zemër.” Unë atëherë u tremba për së forti ³ e i thashë mbretit: “Le të rrojë mbreti sa malet! Por unë si të mos e kem fytyrën e trishtuar, kur qyteti ku janë varrosur prindërit e mi është i shkretuar e dyert e tija të djegura me zjarr?” ⁴ Atëherë mbreti më tha: “Çfarë, pra, dëshiron?” Atëherë iu luta Hyjit të qiellit ⁵ e i thashë mbretit: “Nëse mbretit i duket punë e mirë dhe, nëse është i kënaqur me shërbëtorin e vet, më dërgo në Jude në qytetin e varrezave të etërve të mi që ta rindërtoj.”

⁶ Mbreti që e kishte mbretëreshëm ndenjur përbri, më pyeti: “Sa kohë do të zgjasë udhëtimi yt? Kur do të kthehesh?” Pasi ia caktova kohën, mbretit i pëlqeu të më dërgojë. ⁷ Pastaj i thashë mbretit: “Nëse mbretit i duket punë e mirë, do të kisha nevojë të më jepen disa letra për qeveritarët e Përtejlumit që të më lejojnë të kaloj deri në Jude. ⁸ Gjithashtu edhe një letër për Asafin, rojtarin e pyllit të mbretit që të më japë lëndë për ndërtimin e dyerve të qytezës së Tempullit, të mureve e të shtëpisë ku do të banoj.” E mbreti m’i dha sepse dora bamirëse e Hyjit tim ishte mbi mua.

⁹ Arrita te qeveritarët e Përtejlumit dhe ua dhashë letrat. Mbreti më kishte dhënë si përcjellje disa udhëheqës ushtarakë dhe disa kalorës. ¹⁰ Kur e mori vesh Sanabalat Horoniti dhe shërbëtori Tobi Amoniti, u erdhi shumë keq që kishte ardhur dikush për t’u kujdesuar për të mirën e bijve të Izraelit.

Vendimi për rindërtimin e mureve të Jerusalemit

¹¹ Si erdha në Jerusalem, ndenja aty tri ditë. ¹² Atëherë u ngrita natën i shoqëruar nga disa burra, pa i treguar askujt se Hyji im ma kishte frymëzuar zemrën të bëj diçka për Jerusalemin. S’kisha me vete tjetër kafshë, përveç asaj në të cilën kalëroja unë. ¹³ Dola natën nëpër derën e Luginës dhe u drejtova drejt Burimit të Dragoit e pastaj drejt derës së Mbeturinave duke i vërejtur muret e Jerusalemit si ishin të rrënuara dhe dyert e djegura nga zjarri. ¹⁴ Pastaj kalova kah dera e Burimit dhe kah Peshkorja e Mbretit e pastaj kafsha të cilën kaloroja nuk kishte mundësi të kalonte. ¹⁵ Atëherë u ngjita natën luginës duke shikuar muret; pastaj hyra për derën e Luginës dhe u ktheva në shtëpi.

¹⁶ Këshilltarët nuk dinin as ku kisha shkuar as çfarë bëja.

Deri atëherë nuk u kisha treguar asgjë as judenjve, as priftërinjve, as parisë, as këshilltarëve, as përgjegjësve të vendit.

¹⁷ Atëherë u thashë: “Ju po e shihni mjerimin në të cilin gjendemi: Jerusalemi është i rrënuar dhe dyert e tija të djegura. Ejani t’i ndërtojmë muret e Jerusalemit e të mos jemi më loja e dheut!” ¹⁸ Atëherë u tregova se dora bamirëse e Hyjit tim ishte mbi mua si dhe fjalët e mbretit që m’i kishte thënë. Ata thanë: “Të ngritemi e të ndërtojmë!” Dhe ia hynë plot fuqi kësaj pune së mirë.

¹⁹ Por kur dëgjuan Sanabalat Horoniti, Tobia, shërbëtori Amanit dhe Gosem Arabi, na vunë në lojë, na përbuzën e na thanë:

“Çfarë po bëni ashtu? A doni të ngriteni kundër mbretit?”

²⁰ Unë u përgjigja kështu: “Vetë Hyji i qiellit po na e prin të mbarën dhe ne jemi shërbëtorët e tij dhe ia hymë ndërtimit, kurse ju as s’keni pjesë, as të drejtë dhe as ndonjë kujtim në Jerusalem.”

Kapitujt