Kapitujt

Ligji i Përtërirë: 1. Koha dhe vendi

¹ Këto janë fjalët që Moisiu ia drejtoi mbarë Izraelit përtej Jordanit, në shkretëtirë, në Arabë përballë Sufit, ndërmjet Faranit e Tofelit, Labanit, Haserotit e Dizahabit.

² Prej Horebit e deri në Kadesbarne, nëse i bihet udhës së bjeshkëve të Seirit, ka njëmbëdhjetë ditë udhëtim. ³ Ishte i dyzeti vit, i njëmbëdhjeti muaj, dita e parë e muajit, kur Moisiu ua tregoi bijve të Izraelit të gjitha ato që i kishte urdhëruar Zoti t’ua tregonte. ⁴ Pasi e mundi Sehonin, mbretin e amorrenjve, që banonte në Hesebon, dhe Ogun, mbretin e Basanit, që banonte në Astarot e në Edrai, ⁵ përtej Jordanit, në tokën e Moabit, Moisiu filloi ta shtjellojë këtë Ligj. Ai thoshte:

Udhëzimet e fundit në Horeb

⁶ “Zoti, Hyji ynë, na ka thënë në Horeb kështu: ‘Keni qëndruar mjaft në këtë mal: ⁷ përgatituni dhe çohuni e nisuni drejt maleve të amorrenjve dhe krahinave të afërta: në Arabë, në bjeshkë, në Sefelë, në Nageb, në breg të detit, në tokën e Kanaanit e në Liban, deri në lumin e madh Eufrat. ⁸ Ja, ‑ tha ‑ vendi që unë jua kam dhënë: hyni e merreni në trashëgim vendin, për të cilin iu përbetua Zoti etërve tuaj Abrahamit, Izakut e Jakobit se do t’ua japë atyre dhe pasardhësve të tyre pas tyre.’

⁹ Asohere ju pata thënë: Nuk jam në gjendje t’ju udhëheq unë krejt vetëm. ¹⁰ Zoti, Hyji juaj, ju shumoi e sot jeni shumë si yjet e qiellit. ¹¹ Zoti, Hyji i etërve tuaj, i shtoftë këtij numri tuaj mijëra e mijëra të tjerë dhe ju bekoftë, sikurse edhe ju ka premtuar! ¹² Nuk jam më i zoti t’i mbart krejt vetëm të vështirat tuaja, barrët tuaja e ankesat tuaja. ¹³ Zgjidhni, pra, burra të urtë, të dijshëm e të sprovuar për njerëzi në fiset tuaja që t’jua vë për krerë. ¹⁴ Asohere ju m’u përgjigjët: ‘Paske ndër mend të bësh një punë të mirë’. ¹⁵ Atëherë i mora krerët tuaj prej fiseve tuaja, njerëz të dijshëm e të sprovuar për njerëzi, dhe i vura prijës tuaj: mijëtarë, urdhërqindësh, pesëdhjetarë, dhjetarë dhe mibikëqyrës të fiseve tuaja. ¹⁶ Asohere u urdhërove gjykatësve tuaj: ‘Më parë peshoni mirë çështjet e vëllezërve tuaj dhe gjykoni sipas së drejtës, qoftë ai Izraelit ose i ardhur. ¹⁷ Në gjykim mos i mbani krahun asnjërit: njësoj dëgjojeni të voglin si të madhin dhe askënd mos druani, sepse gjykimi i përket Hyjit! Nëse ndonjë rast ju duket tepër i vështirë, nxirreni para meje e do ta shqyrtoj unë’. ¹⁸ Asohere unë ju dhashë urdhra për gjithçka ju duhej të bënit.”

Mosbesimi në Kades

¹⁹ “U nisëm prej Kadesit dhe u përshkuam nëpër tërë atë shkretëtirë të madhe e të tmerrshme, sikurse patë, udhës drejt maleve të amorrenjve, siç na kishte urdhëruar Zoti, Hyji ynë. Kur arritëm në Kadesbarne, ²⁰ ju thashë: Arritët në malin e amorrenjve që Zoti, Hyji ynë, do të na e japë. ²¹ Shikoje tokën që Zoti, Hyji yt, po ta jep. Ngrihu, merre për pronë si të ka thënë Zoti, Hyji i etërve të tu! Mos ki frikë, asgjë të të mos trembë! ²² Atëherë ju të gjithë m’u afruat e më thatë: ‘T’i dërgojmë para nesh disa njerëz që ta vëzhgojnë vendin e të na e tregojnë udhën nëpër të cilën duhet të biem dhe qytetet në të cilat do të shkojmë.’ ²³ Fjala juaj më pëlqeu, prandaj edhe i dërgova prej jush dymbëdhjetë vetë, nga një prej çdo fisi. ²⁴ Këta u nisën për në male, dhe mbërritën deri në luginën Eskol. Pasi bënë hetime për tokë, ²⁵ orën prej fryteve të atij vendi, na i sollën neve dhe na thanë: ‘Vendi që Zoti, Hyji ynë, do të na e japë, është i mirë.’

²⁶ Por ju nuk deshët të hynit; nuk i besuat fjalës së Zotit, Hyjit tuaj; ²⁷ nynykatët në çadrat tuaja e thatë: ‘Zoti na urren dhe prandaj na nxori nga dheu i Egjiptit që të na lëshojë në duar të amorrenjve e të na zhdukë. ²⁸ Ku të ngjitemi? Vëllezërit tanë na e patën futur frikën në zemër kur na thanë: Është një popull më i shumtë e më i madh se ne! Kanë qytete të mëdha e të muruara deri në qiell! I kemi parë atje edhe viganët.’

²⁹ Unë asohere ju thashë: ‘Të mos ju kapë frika e mos i druani! ³⁰ Zoti Hyj që është udhëheqësi juaj, ai vetë do të luftojë për ju, po ashtu si bëri në Egjipt, vetë e patë!’ ³¹

Po edhe në shkretëtirë, vetë e keni parë, Zoti të ka përqafuar, Zoti, Hyji yt, ashtu siç e mbart njeriu fëmijën e vet, në çdo udhë nëpër të cilën ratë deri që erdhët në këtë vend. ³² Por, megjithëkëtë, ju nuk patët besim në Zotin, Hyjin tuaj, ³³ i cili ju priu udhës dhe jua gjente vendet e zemërimiimit; natën jua tregonte udhën me dritën e zjarrit e ditën me shtyllën e resë.”

Udhëzimet e Zotit në Kades

³⁴ “Kur i dëgjoi Zoti nynykamet tuaja, u hidhërua, u betua dhe tha: ³⁵ ‘Asnjë njeri prej kësaj breznie të mbrapshtë nuk do ta shohë të mirin vend që ua pata premtuar me përbetim etërëve tuaj, ³⁶ me përjashtim të Kalebit, të birit të Jefoneut: ai do ta shohë dhe do ta gëzojë tokën që shkeli me këmbë, ai e bijtë e tij, sepse nuk la gjë mangut për ta ndjekur Zotin.’ ³⁷ Për shkak tuaj Zoti u hidhërua edhe me mua e më tha:’ As ti nuk do të hysh atje! ³⁸ Por atje do të hyjë shërbëtori yt Jozuehi, biri i Nunit. Jepi zemër sepse ai do t’ia ndajë Izraelit tokën me short.

³⁹ Fëmijët tuaj, për të cilët thatë së do të merren skllevër, foshnjat që sot nuk dinë ta ndajnë të mirën prej së keqes, ata do të hyjnë; atyre do t’ua jap tokën dhe ata do ta kenë pronë. ⁴⁰ E ju, kthehuni së prapthi nëpër shkretëtirë në drejtim të Detit të Kuq.’

⁴¹ Atëherë m’u përgjigjët: ‘Mëkatuam kundër Zotit! Do të ngjitemi atje e do të luftojmë, siç na urdhëroi Zoti, Hyji ynë.’ E kur u shtrënguat në armë e po niseshit për në mal, ⁴² Zoti më tha: ‘Thuaju: Mos u kapni në mal e mos e nisni luftën, sepse mua nuk më keni me ju e do të bëheni preja e armikut!’ ⁴³ Unë ju urdhërova, por ju nuk më dëgjuat, dhe kundër urdhrit të Zotit e të fryrë nga krenaria, iu kapët malit. ⁴⁴ Kështu dolën amorrenjtë që banojnë në atë mal e t’ju ndeshën, t’ju përndoqën, si bleta kur del prej zgjoit e të vishet, e t’ju goditën prej Seirit e deri në Hormë.

⁴⁵ Ju që u kthyet, kur qanit para Zotit, ai s’ju dëgjoi as s’ua vuri veshin ofshamave tuaja. ⁴⁶ E kështu ndenjët në Kades për një kohë të gjatë, e mirë e dini sa ndenjët!”

Kapitujt