Kapitujt

Filipianëve: 2. Përvujtëria e krishterë dhe përvujtëria e Krishtit

¹ Nëse, pra, vlen gjë ngushëllimi në Krishtin, nëse qortimi me dashuri, nëse pjesëmarrja në Shpirtin Shenjt, nëse vlen gjë zemra e dhimbshme, ² atëherë ma plotësoni gëzimin: jetoni në marrëveshje, kini të njëjtën dashuri, jini një zemre, një mendimi! ³ Mos bëni asgjë për kryelartësi, as për mendje të madhe, por, me përvujtëri mbajeni njëri‑tjetrin më të madh se veten. ⁴ Mos kërkoni vetëm të mirën tuaj, por edhe të mirën e të tjerëve.

⁵ Kini në ju po ato ndjenja që ishin në Krishtin Jezus:

⁶ i cili, edhe pse me natyrë Hyj,

barazinë e vet me Të

nuk e çmoi si një visar që s’mundet pa të,

⁷ por ia mohoi vetvetes

e mori natyrën e shërbëtorit

dhe u bë i ngjashëm me njerëz

dhe, për kah pamja e jashtme,

dukej vetëm njeri.

⁸ E përuli vetveten

duke u bërë i dëgjueshëm deri në vdekje,

mu deri në vdekjen në kryq.

⁹ Prandaj edhe Hyji e lartësoi tesve

dhe i dha emrin që është mbi çdo emër

¹⁰ që në Emër të Jezusit

të përkulet çdo gju

i atyre që janë në qiell, në tokë e në nëntokë

¹¹ dhe çdo gjuhë të dëshmojë:

‘Jezu Krishti është Zot!’

Në nder të Hyjit Atë.

Shndritni si pishtarë në botë

¹² Kështu, pra, të dashurit e mi, ju që ishit gjithmonë të dëgjueshëm, jini, jo vetëm në praninë time, por shumë më tepër tani që nuk jam pranë jush; punoni me frikë dhe me drojë të madhe për shëlbimin tuaj. ¹³ Sepse Hyji është ai që, sipas mirësisë së vet, ndikon në ju e të doni e të veproni. ¹⁴ Bëni gjithçka pa murmurim e pa vonesë, ¹⁵ që të jeni pa të meta dhe të pastër, fëmijë të panjollë të Hyjit në mes të kësaj breznie të prishur e dinake, në të cilën ndriçoni porsi pishtarë në botë, ¹⁶ duke e mbajtur lart Fjalën e Jetës që të mund të mburrem në Ditën e Krishtit se nuk kam vrapuar kot dhe nuk jam munduar kot. ¹⁷ Mu, përkundrazi, edhe në qoftë se duhet që gjaku im të derdhet si fli njomëse e shërbesës hyjnore për fenë tuaj, jam i kënaqur dhe galdoj bashkë me ju. ¹⁸ Po ashtu edhe ju gëzohuni dhe galdoni bashkë me mua!

Timoteu dhe Epafroditi

¹⁹ Shpresoj, pra, në Zotin Jezus, se së shpejti do ta dërgoj te ju Timoteun, që të kënaqem edhe unë kur të marr vesh për gjendjen tuaj. ²⁰ Dhe njëmend, s’kam askënd tjetër që të na përkojnë shpirtrat, që pa u kursyer të kujdeset për ju, ²¹ sepse të gjithë të tjerët kërkojnë interesin e vet e jo atë të Jezu Krishtit. ²² Dhe ju e dini se ky e ka vërtetuar ndershmërinë e vet në çdo pikëpamje, pasi si fëmija me t’anë ka shërbyer bashkë me mua në përhapje të Ungjillit. ²³ Këtë, pra, shpresoj se do ta dërgoj posa të shoh se si do të marrë puna ime. ²⁴ Por jam i bindur në Zotin se së shpejti do të vij edhe vetë te ju.

²⁵ Ndërkaq e çmova të nevojshme ta dërgoj te ju Epafroditin, vëllanë, bashkëpunëtorin dhe bashkëluftëtarin tim, që ma patët dërguar të më ndihmojë në nevojat e mia. ²⁶ Po e dërgoj sepse kishte dëshirë të madhe të shihej me ju të gjithë dhe vuante se ju kishit marrë vesh se është i sëmurë. ²⁷ Edhe, vërtet, qe i sëmurë për vdekje, porse Hyji pati dhimbje për të dhe, jo vetëm për të, por edhe për mua, që të mos kisha trishtim mbi trishtim. ²⁸ Prandaj e nisa shpejt e shpejt që, kur ta shihni përsëri, të gëzoheni dhe edhe unë të kem më pak trishtim. ²⁹ Bëjini, pra, në Zotin një pritje vërtet të gëzueshme dhe çmojini fort njerëzit e tillë, ³⁰ sepse, për veprën e Krishtit për pak sa s’vdiq; jetën e vet e vuri në rrezik për të plotësuar atë që ju s’mund të bënit për shërbimin tim.

Kapitujt