Kapitujt

2 e Korintasve: 1. Adresa dhe përshëndetja

¹ Pali, apostulli i Krishtit Jezus për vullnet të Hyjit dhe vëllai Timote:

Kishës së Hyjit që është në Korint dhe të gjithë shenjtërve që janë në mbarë Akajën.

² Paçi hir e paqe prej Hyjit, Atit tonë, dhe prej Zotit Jezu Krisht.

Falënderimi i Palit për kryqat

³ Qoftë bekuar Hyji, Ati i Zotit tonë Jezu Krishtit, Ati i mëshirshëm dhe Hyji që jep çdo ngushëllim. ⁴

Ai na ngushëllon në të gjitha vështirësitë tona, që edhe ne të mund t’i ngushëllojmë të gjithë ata që gjenden në vështirësi, me atë ngushëllim, me të cilin Hyji na ngushëllon ne. ⁵ Dhe, vërtet, siç ndikohen pa masë në ne mundimet e Krishtit, po ashtu, nëpër Krishtin, edhe marrim ngushëllim pa masë të madh. ⁶ Nëse ne jemi të ngushtuar nga vështirësitë, kjo ndodh për ngushëllimin e për shëlbimin tuaj. Nëse jemi të ngushëlluar ‑ është për ngushëllimin tuaj ‑ i cili ju bën të zotët t’i duroni edhe ju ato vuajtje, që edhe ne i pësojmë. ⁷ Kështu shpresa jonë lidhur me ju është e palëkundshme: sepse e dimë se, pasi jeni pjesëtarë në vuajtje, do të jeni edhe në ngushëllim.

⁸ Pra, nuk dëshirojmë, o vëllezër, të mos e dini vështirësinë që na ndodhi në Azi. Kemi qenë në vështirësi përtej masës ‑ përmbi fuqitë tona ‑ aq sa e humbëm edhe shpresën se do të mbetnim gjallë. ⁹ Por në vetvete e pranuam vendimin e vdekjes, që shpresa jonë të mos themelohej më në ne, por vetëm në Hyjin, që ngjall të vdekurit. ¹⁰ Ai na shpëtoi prej asaj vdekjeje dhe do të na shpëtojë; në Të e kemi vënë shpresën, Ai edhe më tutje do të na shpëtojë. ¹¹ Po edhe ju do të na ndihmoni me lutje për ne që kështu shumë njerëz ta falënderojnë Hyjin për dhuratën që na u dha me ndërmjetësimin e shumë vetëve.

Përse Pali e shtyu vizitën

¹² Dhe ja, kjo është mburrja jonë: dëshmia e ndërgjegjes sonë se sjellja jonë në botë ‑ sidomos kundrejt jush ‑ ka qenë me shenjtëri dhe me çiltëri që vjen prej Hyjit e jo me dijeni njerëzore, por me hir të Hyjit. ¹³ Vërtet, ne nuk shkruajmë asgjë tjetër, përveç këtyre që po lexoni e po kuptoni. Shpresoj se do të na merrni vesh deri në fund, ¹⁴ sikurse edhe na patët marrë vesh deri diku: Ditën e Zotit Jezus ne do të jemi mburrja juaj sikurse edhe ju mburrja jonë.

¹⁵ Me këtë mbushmendje bëra plan të vij më së pari te ju e, që ta keni hirin e dyfishtë, ¹⁶ prej jush të kaloja në Maqedoni e përsëri, nga Maqedonia, të kthehesha te ju, që ju të më përcillni për në Jude. ¹⁷ Kur mora këtë vendim, a thua ndoshta qeshë mendjelehtë? Ose, çka synoj e synoj sipas mendimit njerëzor që të jetë në mua: “Po, po” njëheri edhe: “Jo, jo”? ¹⁸ Hyjin e kam dëshmitar: fjala jonë dhënë juve nuk është: Po, e jo! ¹⁹ Sepse, Biri i Hyjit, Jezu Krishti, të cilin ne jua shpallëm ‑ unë, Silvani e Timoteu ‑ nuk ka qenë “Po e jo”, por në Të ishte “Po!” ²⁰ Dhe, për të vërtetë, të gjitha premtimet e Hyjit kanë gjetur në të “po”‑në e vet, e prandaj nëpër Të edhe mund të themi: “Amen”, në nderë të Hyjit. ²¹ Dhe Ai që na forcon në Krishtin, ne edhe ju dhe na shuguron me vaj të shenjtë është Hyji. ²² Ai gjithashtu na vulosi dhe na e dha në zemrat tona pengun ‑ Shpirtin Shenjt.

²³ Unë e thërras Hyjin për dëshmitar: pasha shpirtin nuk erdha në Korint për arsye se desha t’ju kursej. ²⁴ Ne nuk e përbuzim fenë tuaj, por jemi bashkëpunëtorë në gëzimin tuaj, sepse, për sa i përket fesë, ju qëndroni mirë.

Kapitujt