Kapitujt

1 e Korintasve: 4. Shërbesa e apostujve

¹ Prandaj, gjithkush le të na mbajë për shërbëtorë të Krishtit e për mbarështues të mistereve të Hyjit. ² Tashti, në fund të fundit, prej mbarështuesve kërkohet që secili të jetë besnik. ³ Sa për mua, aspak nuk shqetësohem se më gjykoni ju apo çfardo gjyqi njerëzor. Por as vetë nuk e gjykoj vetveten. ⁴ Vërtet, ndërgjegjja ime nuk më padit për asgjë, por nuk është kjo që më bën të drejtë, sepse gjykatësi im është Zoti. ⁵ Prandaj, mos gjykoni para kohe, para se të vijë Zoti! Ai do të qesë në dritë çka është e fshehur në errësirë dhe do t’i zbulojë synimet e zemrave. Atëherë gjithkush do të marrë prej Hyjit lavdinë që i përket.

⁶ Me këto fjalë, vëllezër, e mora për shembull veten e Apolin për mësimin tuaj, që në ne ta kuptoni fjalën. ‘Jo përtej asaj që është e shkruar!’ që të mos krenoheni me njërin kundër tjetrit. ⁷ E njëmend, kush ta jep ty përparësinë? Çka ke që nuk e ke marrë? E, nëse e ke marrë prej tjetërkujt, pse krenohesh sikur s’e ke marrë? ⁸ Tani u ngitë! Tani u bëtë të pasur! Pa ne u bëtë mbretër! Ku të merrej ai fat, të bëheshit vërtet mbretër, që të mbretëronim edhe ne me ju!

⁹ E pra, unë mendoj se Hyji ne, apostujve, na ka vënë në vendin e fundit, si të dënuar për vdekje: lojë për botën, për engjëjt e për njerëzit;

¹⁰ ne të marrë për shkak të Krishtit, ju të urtë në Krishtin,

‑ ne të dobët,

ju të fortë,

ju të nderuar e ne të përbuzur,

¹¹ deri tani s’ngihemi me bukë as me ujë, jemi të zhveshur e të shtypur, të paplëng e të pashtëpi, ¹² lodhemi duke punuar me duart tona.

Na shajnë e ne flasim mirë për ta,

na salvojnë e ne durojmë;

¹³ na shpifen e ne ngushëllojmë.

U bëmë deri më sot porsi plehrat e botës, porsi mbeturinat e gjithkujt!

¹⁴ Nuk po jua shkruaj këto që t’ju turpëroj, por që t’ju qortoj si fëmijët e mi të dashur. ¹⁵ Sepse, edhe po t’i kishit në Krishtin dhjetë mijë mësues, nuk do të kishit shumë etër, sepse, me anë të Ungjillit, unë ju linda në Jezu Krishtin. ¹⁶ Prandaj, ju përbej: më përngjani! ¹⁷ Po për këtë punë jua dërgova Timoteun, që e kam bir të dashur dhe besnik në Zotin. Ky do t’ju përkujtojë udhëzimet e mia në Krishtin (Jezus): gjithçka ashtu sikurse mësoj gjithkund, në çdo kishë.

¹⁸ Tani disa, duke menduar se unë nuk do të vij atje te ju, çuan kokë e po shesin mendjemadhësi! ¹⁹ Por, ja, nuk do të vonoj, në dashtë Zoti, e do të vij te ju dhe do të shqyrtoj, jo fjalët e atyre mendjemëdhenjve, por veprat e tyre, ²⁰

sepse Mbretëria e Hyjit nuk qëndron në fjalë, por në virtyt. ²¹ Çka dëshironi më tepër: të vij te ju me thupër apo me dashuri e me shpirt butësie?

Kapitujt