Kapitujt

Gjoni: 19. Jezusin e kryqëzojnë

¹ Atëherë Pilati mori Jezusin dhe urdhëroi të rrahej me frushkuj.

² Ushtarët gërshetuan një kurorë ferrash e ia vunë në kokë dhe i veshën një mantel të kuq. ³ I afroheshin dhe i thoshin:

“Të falemi, mbreti i judenjve!” Dhe i binin flakaresha.

⁴ Atëherë Pilati doli përsëri përjashta dhe u tha:

“Ja, po jua nxjerr përjashta që ta dini se nuk gjej në të kurrfarë faji.”

⁵ Atëherë Jezusi doli jashtë me kurorë ferrash e me mantel të kuq. Pilati u tha:

“Ja, Njeriu!”

⁶ Porse, kur e panë kryepriftërinjtë dhe rojtarët, bërtitën:

“Kryqëzoje, kryqëzoje!”

“Merreni ju e kryqëzojeni ‑ u tha Pilati ‑ se unë nuk gjej në të farë faji.”

⁷ Judenjtë iu përgjigjën:

“Ne kemi Ligjin dhe atij i duhet të vdesë sipas Ligjit se e bëri veten Bir të Hyjit.”

⁸ Pilati, kur e dëgjoi këtë fjalë, u tremb edhe më tepër ⁹ dhe hyri prapë në pallat e i tha Jezusit: “Prej nga je?” Jezusi nuk i dha përgjigje. ¹⁰ Atëherë Pilati i tha:

“Mua nuk më përgjigjesh? A nuk e di se kam pushtet të të liroj e kam pushtet të të kryqëzoj?”

¹¹ “Kurrfarë pushteti s’do të kishe mbi mua ‑ iu përgjigj Jezusi ‑ po të mos të të ishte dhënë prej së Larti. Prandaj, ai njeri që më dorëzoi tek ti ka mëkat më të madh.”

¹² Që atëherë Pilati kërkonte ta lëshonte, porse judenjtë bërtitnin: “Nëse e liron këtë, nuk je mik i Cezarit. Kushdo e bën veten mbret, është kundër Cezarit.”

¹³ Kur Pilati i dëgjoi këto fjalë, e nxori Jezusin përjashta, u ul në selinë e gjykatores, në vendin që quhet “Kalldrëm” e hebraisht “Gabatha”. ¹⁴ Ishte dita e Përgatitjes së Pashkëve, rreth orës gjashtë. Pilati u tha judenjve:

“Qe mbreti juaj!”

¹⁵ Ata atëherë bërtitën:

“Hiqe! Hiqe! Kryqëzoje!”

“Ta kryqëzoj mbretin tuaj?” ‑ u tha Pilati.

Krerët e priftërinjve u përgjigjën:

“Ne nuk kemi tjetër mbret, përveç Cezarit!”

¹⁶ Atëherë ua dorëzoi të kryqëzohej.

Jezusin e kryqëzojnë

(Mt 27, 32‑44; Mk 15, 21‑32;Lk 23, 26‑43)

E morën, pra, Jezusin. ¹⁷ Jezusi, duke e mbartur ai vetë kryqin e vet, doli në vendin që quhet “Kafka” hebraisht “Golgota”. ¹⁸ Atje e kryqëzuan, e bashkë me të, edhe dy të tjerë, njërin në një anë e tjetrin në anën tjetër, kurse Jezusin në mes.

¹⁹ Pilati e shkroi edhe mbishkrimin dhe e vuri në kryq. Ishte shkruar: “Jezus Nazareni, mbreti i judenjve.” ²⁰ Këtë mbishkrim e lexuan shumë judenj, sepse vendi ku e kryqëzuan Jezusin ishte afër qytetit. Ishte i shkruar hebraisht, latinisht e greqisht. ²¹ Atëherë kryepriftërinjtë e judenjve i thanë Pilatit:

“Mos shkruaj: ‘Mbreti i judenjve’, por se ai tha: ‘Unë jam mbreti i judenjve’.”

²² Pilati u përgjigj:

“Çka shkrova, shkrova!”

²³ Ushtarët, pasi e kryqëzuan Jezusin, i morën petkat e sipërme të tijat dhe i ndanë në katër pjesë ‑ secilit ushtar nga një pjesë. Morën edhe petkun e poshtëm. Ky nuk ishte i qepur me pola, por i punuar një cope, prej në maje e në fund. ²⁴ Prandaj i thanë njëri‑tjetrit: “Nuk po e ndajmë në pjesë, por po qesim short, kujt t’i bjerë.” Ndodhi kështu që të shkojë në vend fjala e Shkrimit të shenjtë:

‘I ndanë mes tyre petkat e mia

e mbi petkun tim hodhën short.’

Ushtarët bënë pikërisht ashtu.

²⁵ Në këmbë, përbri kryqit të Jezusit, qëndronin nëna e tij, pastaj motra e nënës së tij, Maria e Klopait edhe Maria Magdalenë. ²⁶ Jezusi, kur pa nënën e vet dhe, pranë saj, nxënësin që donte, i tha nënës:

“Grua, ja, yt bir!”

²⁷ Pastaj i tha nxënësit:

“Ja, nëna jote!”

Prej asaj ore nxënësi e mori me vete.

Vdekja e Jezusit

(Mt 27, 45‑56; Mk 15, 33‑41; Lk 23, 44‑49)

²⁸ Pastaj, Jezusi, i vetëdijshëm se u krye gjithçka, që të shkojë në vend fjala e Shkrimit të shenjtë, tha: “Kam etje!” ²⁹ Aty ishte një enë plot me uthull. Në majë të kallamit të hisopit vunë një sfungjer plot me uthull e ia afruan te goja. ³⁰ Jezusi, posa e kërkoi uthullën, tha:

“Gjithçka u krye!”

Uli kokën e dha shpirt.

Jezusit i shporojnë kraharorin

³¹ Atëherë judenjtë, pasi ishte dita e Përgatitjes dhe, që trupat të mos mbeteshin në kryq të shtunën ‑ e ajo e shtunë ishte ditë e madhe ‑ i bënë lutje Pilatit që të kryqëzuarve t’u theheshin kërcinjtë dhe të uleshin prej kryqit. ³² Erdhën, pra, ushtarët e të parit e të dytit që ishin të kryqëzuar me të, ua thyen kërcinjtë. ³³ Kur erdhën te Jezusi, si panë se kishte vdekur, nuk ia thyen kërcinjtë, ³⁴ por njëri prej ushtarëve me heshtë ia shporoi kraharorin dhe menjëherë rrodhi gjak e ujë.

³⁵ Dëshmon ai që pa, e dëshmia e tij është e vërtetë. Ai di se flet të vërtetën, që edhe ju të besoni. ³⁶ Në të vërtetë, ndodhi kështu që të shkonte në vend fjala e Shkrimit të shenjtë: “Asnjë asht nuk do t’i thyhet.” ³⁷ E në një vend tjetër Shkrimi i shenjtë thotë:

“Do ta shohim Atë që shporuan.”

Varrimi i Jezusit

(Mt 27, 57‑61; Mk 15, 42‑47; Lk 23, 50‑56)

³⁸ Pastaj Jozefi prej Arimatesë, i cili ishte nxënës i fshehtë i Jezusit ‑ për shkak të drojës së judenjve ‑ iu lut Pilatit ta lejonte të zbriste prej kryqit trupin e Jezusit. Pilati dha leje. Atëherë Jozefi erdhi dhe e mori trupin e Jezusit. ³⁹ Erdhi edhe Nikodemi ‑ ai që pati ardhur te Jezusi dikur më parë natën ‑ dhe solli reth njëqind libra mirrë e aloe të përzier. ⁴⁰ E morën, pra, trupin e Jezusit dhe, siç është zakon të bëhet ndër judenj kur varroset dikush, e mbështollën në pëlhurë dhe e përeruan me erëra të mira. ⁴¹ Në atë vend ku Jezusi qe kryqëzuar ishte një kopsht e në kopsht ishte një varr i ri, në të cilin ende nuk ishte varrosur kush. ⁴² Aty, pra, për arsye të Përgatitjes së judenjve, meqenëse varri ishte afër, e shtinë në varr Jezusin.

Kapitujt